De Solar Impulse 2 heeft zijn missie volbracht. Het toestel landde in de hoofdstad van de Verenigde Arabische Emiraten Abu Dhabi en daarmee is een eind gekomen aan het laatste deel van de eerste vlucht rond de wereld in een zonnevliegtuig.
Het laatste deel van de vlucht ging van de Egyptische hoofdstad Caïro naar Abu Dhabi, de stad waar het toestel op 9 maart 2015 aan de reis begon. Het duurzame toestel, aangedreven door enkel zonne-energie, stond in de tussentijd wel maar liefst 9 maanden aan de grond in Hawaii vanwege schade.
De Solar Impulse 2 ging in april van dit jaar weer de lucht in en landde maandag- op dinsdagnacht, iets na 02.00 uur Nederlandse tijd. Piloot Bertrand Piccard zette de Solar Impulse aan de grond. Hij was in de nacht van zaterdag op zondag aan de laatste – 48 uur durende – etappe begonnen.
De Solar Impulse is een project van de Zwitserse Bertrand Piccard en mede-avonturier André Borschberg. Zij bestuurden afwisselend het 2300 kilo zware vliegtuig met een lengte van 22 meter en een spanwijdte van 72 meter.
Het toestel kan een hoogte van maar liefst 8500 meter bereiken maar kon maar één persoon dragen en de snelheid en comfort zijn nog niet zoals reizigers zouden verwachten. Al met al hebben de Solar Impulse én de crew een flinke beproeving doorstaan, van technische mankementen tot extreme weersomstandigheden en vermoeidheid.
Het is voor het eerst dat een vliegtuig zonder gebruik van fossiele brandstoffen een wereldreis maakt, in totaal werd een afstand afgelegd van 43.000 kilometer, enkel dankzij 17.248 zonnecellen.
De missie van de Zwitserse avonturiers en Solar Impulse was al twaalf jaar in de maak. Het vliegtuigje dient als de ultieme marketingstunt voor schone energie. Piccard:
Dit vliegtuig moet vooral inspireren. Mensen moeten gaan geloven dat met zonne-energie alles mogelijk is
Volgens de projectmanagers bewijst onder andere de vlucht van Japan naar Hawaii, over de Stille Oceaan, dat het mogelijk is zonne-energie op te slaan. De Solar Impulse 2 was toen liefst 118 uur in de lucht, vliegend op een 24-uur cyclus van de batterijen, die de energie van de zonnepanelen konden opslaan.
De technische snufjes, zoals het ultralichte materiaal van koolstofvezel en de zeer efficiënte motor, kunnen ook worden toegepast in andere vormen van transport.
Het project kostte naar schatting meer dan 100 miljoen dollar en werd onder andere gesponsord door Masdar, Omega, het Belgische Solvay, ABB, Schindler, Google en Moet Hennessey.
Bronnen: New York Times, SI2, National Geographic